24 stycznia 2024 roku przypada 58 rocznica śmierci nauczyciela, pisarza i działacza ruchu ludowego Wojciecha Breowicza.
Urodził się 16 stycznia 1902 roku w Osobnicy, w gminie Jasło. Zadebiutował w 1920 roku wierszem „Do młodzieży” opublikowanym w czasopiśmie „Młoda Polska”. Autor wierszy wydanych w tomiku poetyckim „Echa wiejskie” (1928). Współtwórca Związku Literatów Ludowych oraz pisma „Wieś i jej pieśń”.
Działacz ruchu ludowego w dwudziestoleciu międzywojennym związany z Wincentym Witosem.
31 października 1933 roku, w poszukiwaniu pracy, wyjechał z dziećmi i żoną Heleną do Brazylii. Przed wyjazdem na emigrację mieszkał w domu rodzinnym żony w Krościenku Niżnym.
W czasie II wojny światowej był prezesm Związku Ochotników Polskich z Ameryki Południowej, od 1944 walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W latach 1948-1958 wydawał w Kurytybie pismo „Siewca”. Współpracował także z wydawanym w Polsce pismem „Wieś”. Współtwórca gazety „Ludowiec Podkarpacki” była to jednodniówka wydawana przez zespół redakcyjny: J. Stanisz, A. Gerlaszyński, J. Siciński, W. Breowicz. Pierwsze pismo na terenie powiatu krośnieńskiego wydawane przez chłopów i dla chłopów.
Przez wiele lat pracował jako nauczyciel w szkółce, wśród kolonii, w dorzeczu Ivai. Jako działacz polonijny publikował polską literaturę ludową z wypisami (Kurytyba 1934). W czasie II wojny światowej był prezesem Związku Ochotników Polskich z Ameryki Południowej, a od 1944 walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Motywem wierszy, korespondencji, wspomnień i artykułów Wojciecha Breowicza były przede wszystkim kwestie związane z życiem emigranta. Jego literackim poczynaniom patronowali i niejednokrotnie o nich pisali wybitni profesorowie oraz badacze i krytycy literatury ludowej w osobach m. in. Franciszka Bujaka, Stanisława Pigonia oraz Karola Ludwika Konińskiego.
Zmarł 24 stycznia 1966 roku w Kurytybie, w Brazylii.
